Tot ziens, Pitta
Het was een zonnige middag toen ik de prachtige vogel afzette in een bosrijk park midden in een betonnen jungle van een stad. De pittavogel is een zeldzaam gezicht in tropische bossen, zelfs voor de geoefende ogen van vogelaars. Maar daar was ze een paar uur eerder, zat op het raam van mijn flat, in een drukke metropool vol met verkeer en miljoenen voetgangers, kilometers ver van huis.
Nogal onorigineel noemde ik haar Pitta. Ik hoop dat ze het overleeft.
Biodiversiteitsverlies behoort tot de top vijf van wereldwijde risico’s. Dat is volgens “Het Global Risks Report 2020‘ van het Wereld Economisch Forum. Van die top vijf risico’s waren er drie van ecologische aard. De cijfers zijn grimmig: de totale populaties van soorten in het wild hebben daalde met 68% tussen 1970 en 2016en een miljoen dier- en plantensoorten worden nu met uitsterven bedreigd. Deze verslechtering van de biodiversiteit en aanverwante ecosysteemdiensten is het gecombineerde resultaat van veranderingen in land- en zeegebruik, directe exploitatie, klimaatverandering en vervuiling.
Laten we onderzoeken waarom institutionele beleggers ecosystemen en biodiversiteit moeten beschermen en hoe duurzame beleggingsstrategieën die risicobeperking en kansen op waardecreatie bieden, hieraan kunnen bijdragen.
De zaak voor duurzaam beleggen
1. Institutionele beleggers hebben een fiduciaire verantwoordelijkheid om activa te beheren in het belang van de klant.
Het niet in overweging nemen van drijvende krachten voor investeringen op de lange termijn, waaronder financieel materiële criteria op het gebied van milieu, maatschappij en governance (ESG), is een schending van de fiduciaire plicht, aldus de PRI-rapport 2019.
2. De jaarlijkse geldwaarde van ecosysteemdiensten is maar liefst $ 125 biljoen tot $ 140 biljoen. Dat is meer dan anderhalf keer het wereldwijde BBP.
Een breed scala aan belegbare sectoren is afhankelijk van natuurlijke hulpbronnen en ecosysteemdiensten en kan een potentieel negatief effect hebben op de biodiversiteit. Deze omvatten onder meer landbouw, visserij, winningsindustrieën, FMCG-bedrijven (fast-moving consumer goods), bosbouw en nutsbedrijven.
3. Kan duurzaam beleggen het risico verminderen en het rendement verhogen? Onderzoek zegt ja.
Verschillende onderzoeken en metastudies geven aan dat ESG-kwesties financieel materieel kunnen zijn voor de operationele prestaties van bedrijven, de kapitaalkosten kunnen verlagen en mogelijk de alfa kunnen verbeteren. Door met bedrijven in gesprek te gaan over ESG-kwesties kan waarde worden gecreëerd voor zowel beleggers als bedrijven.
Welke beleggingsbenaderingen, activaklassen en strategieën zijn beschikbaar?
Strategieën voor verantwoord beleggen variëren van sociaal beleggen met submarktrendementen tot impactbeleggen met marktgestuurde rendementsdoelstellingen tot volledige ESG-integratie voor waardecreatie op de lange termijn. Duurzame beleggingen strekken zich nu uit over het volledige scala van activaklassen die gediversifieerde beleggingsportefeuilles vormen. Deze omvatten aandelen, obligaties, onroerend goed, private equity en durfkapitaal. Er is ook een groeiend aantal exchange-traded funds (ETF’s) met ESG-kanten beschikbaar. Het vermogen voor duurzaam beleggen in Europa, de Verenigde Staten, Japan, Canada en Australazië bedroeg eind 2020 $ 35,3 biljoen, volgens “Global Sustainable Investment Alliance Investment Review: 2020.”
Afstemming, integratie en betrokkenheid: een noodzakelijke paradigmaverschuiving
“Een duurzame beleggingsstrategie bestaat uit bouwstenen die institutionele beleggers kennen: een balans tussen risico en rendement en een scriptie over welke factoren de financiële prestaties van bedrijven sterk beïnvloeden.” — Sara Bernow, Bryce Klempner en Clarisse Magnin, Mckinsey
Dus voor een klant die op zoek is naar risicogecorrigeerd rendement met een focus op biodiversiteit, moet de beleggingsstrategie aansluiten bij hun doelstellingen en tijdschema’s en deze risico’s en factoren op langere termijn integreren in zijn beleggingsprocessen.
Volledige integratie breidt de doelstellingen van beleggers verder uit dan risicobeperking tot waardevaststelling en moet plaatsvinden in de gehele waardeketen van het financiële systeem.
Tijdframes: Naast andere institutionele beleggers hebben pensioen- en staatsinvesteringsfondsen een lange beleggingshorizon. Fondsbeheerders en bedrijven waarin wordt belegd, meten de winstgevendheid echter op veel kortere tijdschema’s, bijvoorbeeld per kwartaal. Deze verkeerde afstemming van belangen vereist een verschuiving van perspectief.
Expliciete kosten van natuurlijk kapitaal en externe effecten: Inzicht in de waarde van zowel de effecten als de afhankelijkheden van natuurlijk kapitaal helpt zakelijke en financiële besluitvormers om te beoordelen of deze problemen van invloed zijn op hun instellingen en om beter geïnformeerde beslissingen te nemen. De Dasgupta-recensie uit 2021 beveelt aan biodiversiteit te waarderen als een economisch goed in plaats van als een gratis hulpbron als middel om de uitputting ervan een halt toe te roepen.
De kosten van externe effecten: Aan de andere kant van de medaille, de milieueffecten van producten of diensten die niet expliciet zijn ingeprijsd: externaliteiten — van invloed kunnen zijn op de economie als geheel en mogelijk op het totale langetermijnrendement van beleggers. De oplossing? Internaliseer externe effecten door middel van marktgebaseerde instrumenten zoals belastingen, regelgevende instrumenten zoals voertuigemissie- en veiligheidsnormen, of vrijwillige instrumenten zoals emissiereductieovereenkomsten.
De waarde van betrokkenheid: Door een dialoog aan te gaan, kunnen investeerders en instellingen bedrijven aanmoedigen om duurzamer te worden, efficiënter om te gaan met natuurlijke hulpbronnen en ervoor te zorgen dat hun huidige inkomsten niet worden geleend van hun toekomstige inkomsten.
Beleidsdialoog: Of institutionele beleggers duurzaam rendement genereren en waarde creëren, wordt zowel beïnvloed door marktefficiëntie als door de effectiviteit van het overheidsbeleid. De EU-taxonomie voor duurzame activiteiten is een kritisch voorbeeld. Beleggers kunnen samenwerken met regelgevers, normbepalers, beurzen en andere belanghebbenden om een gezonder en stabieler financieel systeem te ontwerpen dat ESG beter integreert in de financiële besluitvorming.
Laatste gedachten
Laten we teruggaan naar Pitta. Wat gedaan kan worden? Er ontstaan verschillende financieringsinitiatieven die de publieke sector en ontwikkelingsfinanciering gebruiken voor duurzame landbouw, behoud van biodiversiteit en de blauwe economie. Veel hiervan zijn gericht op kwetsbare opkomende economieën. Onder andere de Aziatische Ontwikkelingsbank en de Wereldbank creëren innovatieve financieringsproducten die deze inspanningen ondersteunen. De Wereldbank’s vijfjarige, $ 150 miljoen Wildlife Conservation Bondis bijvoorbeeld een vorm van thematisch beleggen in biodiversiteit die tot doel heeft de zwarte neushoorns in Zuid-Afrika te beschermen en tegelijkertijd investeerders een concurrerend rendement te bieden op basis van het behalen van indicatoren voor succes op het gebied van instandhouding.
Er worden dus inspanningen geleverd. Laten we hopen dat ze genoeg zijn.
Blijf veilig, Pitta. We zullen ons best doen.
Als je dit bericht leuk vond, vergeet je dan niet te abonneren op de Ondernemende belegger.
Alle berichten zijn de mening van de auteur. Als zodanig mogen ze niet worden opgevat als beleggingsadvies, en evenmin weerspiegelen de geuite meningen noodzakelijkerwijs de standpunten van CFA Institute of de werkgever van de auteur.
Afbeelding met dank aan Tahmeen Ahmad, CFA
Professioneel leren voor leden van het CFA Institute
Leden van het CFA Institute zijn bevoegd om verdiende credits voor professioneel leren (PL) zelf te bepalen en te rapporteren, inclusief inhoud op Ondernemende belegger. Leden kunnen gemakkelijk credits opnemen met hun online PL-tracker.
credit : Source link
